↓↓لینک دانلود و خرید پایین توضیحات ↓↓

فرمت فایل: word

(قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات:6

قسمتی از متن فایل دانلودی:

نگاهي به تفاوت هاي فردي در پيشرفت يادگيري

چرا کودکي براي همه ما خاطره انگيز است؟ و حتي خاطرات تلخش ما را به ياد «بودنمان» مي اندازد؟ آيا به خاطر اين نيست که يادگيري هاي کودکي معني دار، پراحساس و همراه با تجربه هاي هدف است؟ انسان از اوان کودکي کنجکاوي خاصي نسبت به شناخت بيرون و درون خود دارد. در اين راستا با محيط درگيري حسي پيدا مي کند.
با نوع ارتباطي که با دنياي جالب و پر از سوال خود دارد به تدريج حس تعلق مسووليت پذيري توانايي حل مشکلا ت و تصميم گيري به دست مي آورد و ياد مي گيرد.
براي هر دانش آموز «يادگيري» تجربه اي طبيعي و لذت بخش است. چه مي شود که اين لذت با ورود او به مدرسه تبديل به يک «مساله» مي گردد و مرتب بايد براي حل آن چاره انديشي کرد؟ آيا غير از اين است که ما معلمان با تلا ش خودمان و گرفتن قدرت فعاليت از دانش آموز يادگيري را براي او مصنوعي و مشکل مي کنيم؟
روش هاي فعلي ما معلمان، بيشتر در جهت تقويت وظيفه کم اهميت تر مغز يعني «حافظه» تلا ش مي کند و از هدف اصلي خود که «تفکر» مي باشد دور افتاده است.
در آموزش و پرورش متکي به حافظه که بحث کمتري در کلا س به منظور بالا رفتن شناخت و قدرت درک دانش آموزان صورت مي گيرد هرچند ممکن است فراگير به آزمون ها پاسخ صحيح بدهد ولي به علت آنکه ما شناخت کافي از تفاوت هاي فردي و استعدادهاي ذاتي دانش آموز نداريم، استعدادهاي ذاتي او شکوفا نمي شود و آنچه بيش از همه دانش آموز را از نيل به هدف باز مي دارد اعتمادي به خود و نيروهاي پويايي درونش براي رشد و پيشرفت است.
امروزه نقش تعليم و تربيت در اصلا ح فرد و جامعه چنان بارز است که هيچ کشوري را در جهان نمي توان يافت که بدون بهره مندي از آن توانسته باشد به مراحلي از رشد و توسعه به ويژه در حل مسائل و مشکلا ت اجتماعي خود دست يابد. لذا توجه به تفاوت هاي فردي و کشف استعدادها در دانش آموزان امري است حياتي که مي بايست به وسيله نهادهاي تربيتي و در درجه اول از طرف خانواده و مدرسه صورت گيرد. خانواده به عنوان اولين نهاد اجتماعي است که کودک در آن رشد مي يابد و به سن مدرسه مي رسد.
اگر خانواده در دوران کودکي به کودک توجه لا زم را بکند و به رشد جسماني و روحي و عاطفي او توجهات لا زم را مبذول کند وقتي او وارد مدرسه مي شود به راحتي مي تواند تعليم پذير باشد. ولي امروزه به علت اينکه توانايي هاي مالي خانواده هاي کم درآمد در سطح متعادل نيستند، کودکان اين خانواده ها در دوران کودکي با سو»تغذيه و فقر عاطفي روحي و رواني روبه رو مي شوند و چنانکه اين کودکان به مدرسه پا مي گذارند نمي توانند خود را پابه پاي ديگر همکلا سيان خود در يادگيري به جلو بکشند و در نتيجه هميشه يک تفاوت فاحش در يادگيري اين کودکان با ديگر همکلا سيان به وجود مي آيد و اين امر کار را بر مربيان آموزشي سخت مي کند.
تفاوت هاي فردي پيش از آنکه در يافته هاي پژوهش ها جستجو گردد بايد در خود انسان ديده شود. نخست آنچه انسان ها را از هم متفاوت مي سازد عامل وراثت است.
هر کس با رديفي از ويژگي ها زاده مي شود که با خصوصيات فرد ديگر يکسان نيست. عامل ديگري که سبب تفاوت در بين انسان ها مي شود محيط است. محيطي طبيعي و اجتماعي ويژگي هايي را در فرد پديد مي آورد و شخصيت او را شکل مي دهد.
نخستين بار سرفرانسيس گالتون به وجود تفاوت هاي فردي توجه کرد. اولين کار گالتون براي روانشناسي نبوغ ارثي او بود. اساس فکري او اين بود که مردان برجسته فرزندان برجسته مي آورند. انديشه گالتون در زمينه تفاوت هاي فردي منشا خدمات ارزنده براي آموزش و پرورش شد.
نقش تعليم و تربيت در دنياي امروز:
امروزه بر همگان روشن است که سرچشمه تمام تحولا ت و نوآوري هاي آموزشي در جامعه، تجارب و نتايج تحقيقات علمي و عملي دانشمندان و صاحب نظران علوم اجتماعي وعلوم تربيتي است. لذا در نگرش هاي جديد آموزشي مدرسه براي دانش آموزان است، نه دانش آموزان براي مدرسه و توجه کردن به تفاوت هاي فرد در يادگيري با در نظر گرفتن رغبت ها و پرورش عواطف و استعدادها در درجه اول مهمتر از دانشي است که بايد فرد ياد بگيرد. در اين ميان مدرسه مهمترين جايي است که مي تواند در آن جا مورد ارزشيابي و آزمايش قرار گيرد و آنچه حائز اهميت است و مي تواند به آنچه گفته شد جامه عمل بپوشاند يادگيري است.
استفاده از وسايل کمک آموزشي:
يادگيري امري بسيار پيچيده و مستلزم دخالت عوامل متعدد است و زماني اتفاق مي افتد که اين عوامل در کنار هم باشند. امر يادگيري در محيط کلا س به طور اخص داراي اهميت و حساسيت بيشتري است. محيط کلا س به سبب تفاوت اساسي با محيط بيروني نيازمند دقت و توجه فراوان تر است. در کلا س درس عوامل اساسي دخيل در امر يادگيري عبارتند از: وضع جسمي روحي علمي و شخصيتي معلم محتواي منابع آموزشي قوانين و مقررات آموزشي، فضاي آموزشي و وسايل کمک آموزشي که توجه به اين عوامل مي تواند جريان يادگيري دانش آموزان را تسريع بخشد. به عنوان مثال استفاده از وسايل کمک آموزشي از طرف معلم در جريان تدريس باعث مي شود که مطالب مطرح شده در ساخت شناختي دانش آموزان جا بگيرد و دانش آموزان به يادگيري معني دار نائل شوند.
ولي متاسفانه استفاده منظم و اصولي از وسايل کمک آموزشي تحت هر عنوان در مدرسه به بوته فراموشي سپرده مي شود و اغلب عدم استفاده از وسايل کمک آموزشي را از طريق کمبود وقت و نبود وسايل توجيه مي کنيم. ولي اگر کمي دقت کنيم ممکن است يک وسيله ساده با توجه به شرايط و موقعيت خاص و به عنوان وسيله کمک آموزشي مورد استفاده قرار گيرد و اثرات مثبت فراواني در يادگيري دانش آموزان ايجاد کند. طبق بررسي هاي کارشناسان مسائل آموزشي و تربيتي 75درصد يادگيري از طريق کاربرد حس بينايي انجام مي شود بنابراين چون درصد يادگيري در حس بينايي از ديگر حواس بالا ست لذا اين امر به خوبي جايگاه استفاده از وسايل کمک آموزشي را نمايان مي سازد.
با توجه به اينکه دانش آموزاني که در يک کلا س درس حضور دارند داراي علا يق و استعدادهاي متفاوت هستند، لذا معلم در تدريس که «عبارت است از تعامل يا رفتار معلم و شاگرد براساس طرح منظم و هدفدار معلم به منظور تغيير مطلوب در رفتار شاگرد» بايد به انتخاب بهترين روش تدريس که بتوان اکثريت دانش آموزان را به تفکر واداشت، اقدام کند. البته ناگفته نماند که هيچ يک از روش هاي تدريس مخالف خوب يا بد نيستند بلکه نحوه و شرايط استفاده از آنهاست که باعث قوت يا ضعفشان مي شود. لذا معلم بايد با توجه به هدف هاي آموزشي - محتواي درس، نيازها و علا يق دانش آموزان و امکانات موجود و تراکم دانش آموزان، مناسب ترين شيوه را براي تدريس مطلوب انتخاب کند. توجه به ساختار شخصيت و استعداد توانايي هاي ذاتي و آموخته هاي قبلي دانش آموزان موجب شکل گيري سبک هاي مختلف يادگيري مي شود.
اين حقيقت را بايد پذيرفت که تربيت و پرورش انسان که وظيفه اصلي آموزش و پرورش است نيازمند نظم و اجراي صحيح و دقيق و مدبرانه برنامه هاي آموزشي است و آنچه ما را در اين راستا بهتر و سريع تر به هدف مطلوب مي تواند برساند همانا توجه کردن به آموزش درست و اصولي معلمان و سرمايه گذاري روي نگرش، دانش و مهارت آنهاست و ايجاد فرصت تحقيق و مطالعه براي معلمين است. فرصتي که اکثريت به اتفاق معلمين از آن به علت گرفتاري هاي مالي و اقتصادي بي بهره هستند.
معلمان چه کارهايي مي توانند در افزايش عزت نفس دانش آموزان انجام دهند؟
يکي از تفاوت هاي فردي دانش آموزان در داشتن عزت نفس است. عزت نفس مي تواند به عنوان چگونگي احساس مردم درباره خودشان تعريف شود. سطوح عزت نفس بچه ها در رفتار و نگرش آنها قابل مشاهده است. اگر بچه ها درباره خود احساس خوبي داشته باشند اين احساس خوب در چگونگي ارتباط آنها با دوستان، معلمان، والدين، برادران،خواهران و ديگران تاثير خواهد گذاشت. عزت نفس عاملي تاثيرگذار در زندگي افراد است. دانش آموزاني که از عزت نفس بالا يي برخوردار هستند مي توانند به نحو احسن با مربيان خود ارتباط برقرار کنند و به راحتي تحت تعليم و تربيت قرار گيرند.
شکل گيري باور کودکان در مورد خودشان خيلي زود آغاز مي شود. بچه ها براي درک اين مطلب که دوست داشتني، با هوش توانا و... هستند به چگونگي رفتار والدين و بزرگسالا ني که براي آنها فهم اند و مربيان خود که الگو هستند نگاه مي کنند اگر بچه ها شواهدي دال بر موارد فوق را مشاهده نکنند عزت نفس پايين آنها توسعه مي يابد.
عزت نفس و توجه به سطوح آن در دانش آموزان، بر موفقيت هاي مدرسه اي خيلي موثر است، چرا که بچه هايي که احساس خوبي درباره توانايي هاي خود دارند به احتمال قوي در مدرسه بهتر از بچه هايي عمل مي کنند که اغلب فکر مي کنند نمي توانند کارها را به درستي انجام دهند. موفقيت هاي مدرسه اي نيز متقابلا در عزت نفس دانش آموزان اثر مي گذارند. چگونگي موفقيت هاي مدرسه اي دانش آموزان بر احساس آنها در مورد خود موثر خواهد بود. بچه هايي که عملکرد آنان در سطح پاييني است اين سطح عملکرد را به ساير فعاليت هاي خود نيز تعميم مي دهند.
عزت نفس در نحوه ارتباط بچه ها با ديگران موثر است. بچه هايي که در مورد خود احساس خوبي دارند تمايل دارند که رابطه اي مثبت با ديگران داشته باشند و بچه هايي که خود را دوست ندارند اغلب در ارتباط با ديگران مشکل دارند. عزت نفس در خلا قيت موثر است. دانش آموزاني که داراي عزت نفس پايين تر هستند کمتر از دانش آموزاني که داراي عزت نفس بالا يي هستند در خلا قيت و يادگيري موفق اند.
با اين توضيحات به بيان مواردي که معلمان در افزايش عزت نفس دانش آموزان مي توانند انجام دهند مي پردازيم:
1- دانش آموزان خود را تحسين و تشويق کنيم: تشويق کردن باعث بالندگي دانش آموزان مي شود و هيچ چيز به اندازه آن موثر نيست. تشويق بايد مشخص و توام با احترام باشد تا تاثير مثبت به جا گذارد.
2- محبت وعشق زيادي نسبت به دانشآموزان خود نشان دهيم: بچه ها نيازمند عشق و محبت هم به صورت کلا مي و هم به صورت فيزيکي اند. والدين و مربيان تعليم و تربيت مي توانند به بچه ها بگويند که آنها را دوست دارند. والدين مي توانند با در آغوش کشيدن، بوسيدن و نوازش کردن، محبت و علا قه خود رابه فرزندانشان نشان دهند و در افزايش عزت نفس فرزندان موثر واقع شوند و معلمين هم مي توانند به صورت کلا مي به دانش آموزان ابراز احساس و علا قه و محبت کنند.
3- هميشه به نوآموزان احترام بگذاريم و با احترام با آنها رفتار کنيم، يکي از راه هاي مهمي که معلمان مي توانند اعتماد به نفس دانش آموزان را بالا ببرند توجه کردن به حرف هاي آنهاست. مربي نبايد دانش آموزان را با نام هاي تحقيرآميز و بي اهميت صدا زند که اين گونه روش ها مي توانند تاثير منفي بر روي عزت نفس آنها داشته باشند معلمان مي توانند با گفتن لطفا و متشکرم احترام خود را به دانش آموزان نشان دهند.
4- هيچگاه نبايد چنين انتظار داشته باشيم که دانش آموزان ما کامل باشند: هيچ کس کامل نيست و ما نبايد چنين انتظاري از دانش آموزان خود داشته باشيم. اگر دانش آموزان بدانند که معلمان آنها را همانطور که هستند قبول دارند احساس امنيت مي کنند و اين امر در افزايش عزت نفس آنها موثر واقع مي شود.
5- به قول هايي که به دانش آموزان خود مي دهيم عمل کنيم: چون عمل نکردن به قول باعث مي شود که دانش آموزان دچار سردرگمي شوند و اين عمل به عزت نفس آنها به شدت صدمه وارد مي کند چرا که دانش آموزان معلمان خود را به عنوان الگو قبول دارند.
6- کارهاي مدرسه اي هنري و پروژه هايي که دانش آموزان انجام مي دهند را در معرض نمايش قرار دهيم: اين يکي از بهترين راه هايي است که معلمان مي توانند به دانشآموزان خود نشان دهند که به کارهاي آنها ارزش قائل اند و در نتيجه آنها ارزشمندند و با اين روش مي توان دانش آموزاني را که از عزت نفس کمتري برخوردار هستند در جمع مشارکت داد و عزت نفس و اعتماد به خود را در آنها بالا برد.
7- به دانش آموزان خود مسووليت بدهيم: وقتي به دانش آموزان مسووليت هايي داده مي شود آنها به خود مي بالند و رشد مي کنند هرچند که ممکن است اين مسووليت کاري عادي و معمولي باشد.
8) - به توانايي ها و علائق دانش آموزان خود اهميت بدهيم: معلمان مي توانند دانش آموزان را براي مشارکت در فعاليت هايي که مورد علاقه آنهاست تشويق کنند. انجام فعاليت هاي جالب، سرگرم کننده و خوب باعث افزايش عزت نفس مي شود. تشويق و دلگرمي توسط معلمان بر دانش آموزان سبب مي شود که آنها فکر کنند افرادي توانا و لايق هستند.
براي اينکه يادگيري در دانش آموزان در سطح مورد انتظار صورت گيرد توجه به چند نکته اساسي لازم و مفيد است که عبارتند از:
1- زمينه هاي تجربه فردي دانش آموزان را فراهم کنيم: بهتر است معلم درس را از جايي شروع کند که دانش آموزان ايستاده اند (موضع دانسته هاي آنان) يعني از نقطه اي که مي دانند و قبلا تجربه کرده اند شروع کنيم و از آموخته آشنا و پيشين براي گسترش اطلاعات استفاده کنيم چرا که اين کار آنان را تشويق مي کند که از موضوع شناخت بهتر پيدا کنند و با موضوع احساس همدلي داشته باشند و موضوع جديد را به آساني مي فهمند.
2- توجه دانش آموزان را به موضوع جلب کنيم: جلب توجه دانش آموزان در هر درس از اهميت بسيار برخوردار است و اين کار را مي توان با استفاده از سبک هاي متفاوت تدريس و با در نظر گرفتن موقعيت و شرايط عملي کرد. اگر براي تدريس همه درس ها از شيوه اي واحد استفاده شود دانش آموزان به زودي کسل مي شوند و انگيزه خود را از دست مي دهند بنابراين استفاده از راه ها و روش هاي فعال يادگيري همه دانش آموزان را درگير و متوجه کار مي کند. هورن هلن در کتاب «چگونه کيفيت آموزشي رابهبود ببخشيم» مي نويسد از روش هاي قديمي و معمولي مثل روش حرف و گچ و تخته دوري کنيد; اين روش اگرچه بعضي وقت ها مناسب است اما روش خسته کننده است به ويژه اگر تکرار شود.
3- دانش آموزان را در حالت مشارکت نگه داريم: اين کار را با فعاليت هاي گوناگون مي توان امکان پذير ساخت کاربرد روش هاي متفاوت از اين حقيقت ناشي مي شود که شيوه هاي يادگيري دانش آموزان متفاوت است و نسبت به انجام وظايف گوناگون رويه اي خاص دارند. لذا سرعت يادگيري نيز بايد در حالت انجام وظايف کوچک و بزرگ متفاوت باشد.

*** متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است ***